علایق بیمارگونه
در بسیاری از افراد نوعی از علاقه افراطی مشاهده میشود که باعث ایجاد درد و رنج در طرف مقابل گردیده است.
در پدر و مادر ها این نوع علاقه بسیار زیاد رواج دارد.
وقتی که پدر و مادرها در دوران کودکی و نوجوانی خود به برخی از خواسته هایشان نرسیده باشند , و پدر و مادر خودشان را مقصر این موضوع بدانند برای اینکه نمیخواهند کودکانشان مثل خودشان بشوند , آنها را مجبور به انجام کارهایی میکنند که دوست ندارند.
البته والدین فکر میکنند دارند به فرزندشان محبت میکنند و به فکر او هستند , ولی آنها چون از اینکه فرزندانشان آنها را مقصر نابودی زندگی خود قرار بدهند این کار را انجام میدهند.
والدین فکر میکنند که مسوول آینده فرزندانشان هستند و میتوانند با مجبور کردن آنها به انجام دادن یا ندادن برخی کارها آینده بهتری را از نظر خود برای فرزندانشان بسازند دست به این کارها میزنند.
ولی در واقع این فشارها باعث ایجاد شکافی عمیق از روی نفرت در بین آنها و فرزندانشان شده و بچه ها برای انتقام گرفتن از والدین خود , آسیبهای جدی را به خود میزنند.
مثلا به مواد مخدر روی میاورند یا از خانه فرار میکنند.
این نوع از محبت جز دردسر برای دوطرف چیزی به ارمغان نمیاورد.
ما نباید به زور و برای رسیدن به خواسته های خودمان دیگران را تحت فشار قرار بدهیم.
بلکه با فهمیدن نوع علاقه افراد و راهنمایی کردن آنها به سمت اساتیدی که میتوانند به آنها کمک بکنند , در راه رسیدن فرزندانمان به هدفشان به آنها کمک بکنیم.
در ضمن هر فردی تنها وقتی به خوشبختی میرسد که هدف خود را از زندگی پیدا کرده و به سمت آن حرکت بکند.
پس نباید به زور هدف خودمان به به فرد دیگری غالب بکنیم.
